FCI rasstandaard_ FCI Standard de race

Download officiële FCI standaard / standard officielle FCI

Le standard de race

Traduction: Dr. J.-M. Paschoud et Prof. R. Triquet / Version originale : (DE)
Origine: Allemagne
Date de publication du standard officiel en vigueur: 08.10.2012
Utilisation: Chien d'accompagnement, de garde et de protection
ClassificationF.C.I. : Groupe 2 : Chiens de type Pinscher et Schnauzer - Molossoïdes - Chiens de montagne et de bouvier suisses et autres races.
Section 2.1. Molossoïdes type dogue
Sans épreuve de travail

Bref aperçu historique

On doit considérer comme ancêtres du Dogue Allemand actuel l’ancien Bullenbeisser de même que les Hatzrüden (chiens courants) et les Saurüden (chiens vautres), qui se situaient entre le puissant mâtin de type anglais et le lévrier rapide et agile. Sous l’appellation Dogue, on comprenait initialement un chien grand et puissant qui n'appartenait à aucune race précise. Plus tard, des noms comme Dogue d'Ulm, Dogue anglais, Danois, Hatzrüde, Saupacker (chien de vautrait) et Grosse Dogge (grand Dogue) désignèrent les différents types d’après la couleur de la robe et la taille.
En 1878, un comité de sept personnes comprenant des éleveurs et des juges investis dans la race, sous la présidence du Docteur Bodinus décida de répertorier toutes les variétés citées sous le nom de « Dogue Allemand ». C’est ainsi que fut posée la première pierre pour la formation d’une race canine allemande originale.
C’est en 1880, à l'occasion d'une exposition à Berlin que fut établi le premier standard du Dogue Allemand. Depuis 1888 c’est au « Deutsche Doggen Club 1888 e.V. » (Club du Dogue Allemand enregistré en 1888) que le standard est confié. Il a été modifié à plusieurs reprises au cours des ans. Le standard actuel est conforme au modèle de la FCI.

Aspect general

Le Dogue Allemand, dans son ensemble plein de noblesse réunit fierté, puissance et élégance à un corps robuste et bien construit. Par sa substance alliée à la noblesse, l’harmonie des formes, les proportions de la silhouette de même que par sa tête particulièrement expressive, il fait à l’observateur l’effet d’une noble statue. Il n’est ni grossier ni d’une élégance exagérée. Le dimorphisme sexuel est clairement marqué. Le Dogue Allemand est l’Apollon de l’espèce canine.

Proportions importantes

Le corps est presque inscriptible dans un carré. Cela est particulièrement vrai chez le mâle. Les femelles peuvent être un peu plus longues.

Comportement / caractere

Amical, affectueux et attaché à ses maîtres. Il peut être réservé vis-à-vis des étrangers. Ce qui est demandé est un compagnon et un chien de famille sûr de lui, sans peur, facile à éduquer, docile avec un seuil élevé de réaction et sans agressivité.

Tête

En harmonie avec l’ensemble, allongée, étroite, nettement dessinée mais pas cunéiforme, expressive, finement ciselée (en particulier sous les yeux). La distance de l’extrémité de la truffe au stop doit être autant que possible égale à la distance du stop à la protubérance occipitale qui est peu marquée. Les lignes supérieures du museau et du crâne doivent être absolument parallèles. Vue de face, la tête doit paraître étroite, le chanfrein étant aussi large que possible.

REGION CRANIENNE:

Crâne: Les arcades sourcilières doivent être bien développées, sans être en saillie.
Stop: Nettement prononcé

REGION FACIALE:

Truffe: Bien développée, plus large que ronde avec des narines bien ouvertes. Elle doit être de couleur noire à l’exception des arlequins chez lesquels la truffe noire est recherchée mais la truffe tachetée de noir ou de couleur chair est tolérée. Chez les Dogues Allemands bleus, la truffe est de couleur anthracite (noir dilué).
Museau: Doit être haut et aussi rectangulaire que possible, ni pointu ni trop étroit ou en surplomb (babines flottantes). Commissures labiales bien visibles. Pigmentation des lèvres foncée. Chez les dogues arlequins, les lèvres incomplètement pigmentées ou de couleur chair sont tolérées. Le chanfrein ne doit jamais être concave ni convexe. Il ne doit pas s’incliner vers l’avant.
Mâchoires / dents: Mâchoires bien développées et larges. Denture forte, saine et complète avec articulé en ciseaux (42 dents selon la formule dentaire). L’absence des P1 à la mâchoire inférieure est tolérée. Tout écart par rapport à la denture complète en ciseaux est absolument indésirable.
Joues: Les muscles jugaux ne doivent être que légèrement indiqués et en aucun cas en saillie.
Yeux: De grandeur moyenne à l’expression vive, intelligente et amicale, aussi foncés que possible, en forme d'amande avec des paupières épousant bien la forme du globe oculaire. Ils ne sont pas trop écartés ni bridés. Les yeux clairs, hagards et de couleur jaune-ambre sont indésirables. Chez les dogues bleus, les yeux un peu plus clairs sont admis. Chez les dogues arlequins, les yeux clairs ou de couleur différente sont tolérés.
Oreilles: Naturellement tombantes, attachées haut, de grandeur moyenne, le bord antérieur accolé à la joue. Pas attachées trop haut ni trop bas, ni décollées ni plaquées contre les joues.

Cou

Long, sec, musclé, ni court ni épais. De son attache bien développée, il s’affine légèrement jusqu’à la tête.Il offre un profil bien galbé dans la région de la nuque. Il est porté relevé mais légèrement incliné vers l’avant. Pas d’encolure renversée (dite encolure de cerf). Un excès de peau lâche ou fanon est indésirable.

Corps

Garrot: C'est le point le plus élevé du tronc puissant. Il est formé par la crête supérieure des omoplates qui dépasse les apophyses épineuses des vertèbres.
Dos: Court et bien tendu, presque rectiligne, très légèrement oblique vers l'arrière.
Rein: Légèrement voussé, large, fortement musclé.
Croupe: Large, bien musclée, du sacrum à la naissance de la queue légèrement inclinée et se fondant sans heurt dans l'attache de la queue.
Poitrine: Elle descend jusqu'au niveau des coudes. Côtes bien cintrées allant loin vers l'arrière. Cage thoracique de bonne largeur avec poitrail prononcé.
Ligne du dessous: Ventre bien relevé vers l'arrière, formant une jolie courbe en prolongement de la ligne inférieure de la poitrine.

Queue

Elle atteint le jarret. Attachée haut et large, elle s'amenuise progressivement jusqu'à son extrémité ; au repos, elle pend en position détendue naturelle ; en action ou quand le chien est excité, elle se recourbe légèrement en forme de sabre, mais sans dépasser sensiblement le niveau du dos. La queue en brosse n'est pas recherchée.

MembresMEMBRES ANTERIEURS:

Epaule: Fortement musclée. Omoplate longue et oblique, formant avec le bras un angle de 100 à 110°.
Bras: Robuste et musclé, bien appliqué au thorax ; il devrait être un peu plus long que l'omoplate.
Coude: Tourné ni en dedans ni en dehors.
Avant-bras: Robuste, musclé, de face comme de profil parfaitement d'aplomb.
Carpe: Robuste, vu de face d'aplomb, vu de profil seulement légèrement oblique vers l'avant.
Pieds antérieurs: Ronds, les doigts fortement cambrés et bien serrés (pieds de chat) ; ongles courts, résistants, aussi foncés que possible.

MEMBRES POSTERIEURS:

Toute l'ossature est couverte de muscles puissants qui font paraître la croupe, les hanches et les cuisses larges et arrondies. Vu de derrière, les postérieurs, robustes et dotés de bonnes angulations, sont parallèles aux membres antérieurs.
Cuisse: Longue, large, très musclée.
Grasset: Solide, situé presque à la verticale de la hanche.
Jambe: Longue, à peu près de même longueur que la cuisse, bien musclée.
Jarret: Solide, ferme, dirigé ni en dedans ni en dehors.
Métatarse: Court, robuste, à peu près perpendiculaire au sol.Pieds postérieurs : Ronds, doigts fortement cambrés et bien serrés (pieds de chat) ; ongles courts, résistants, aussi foncés que possible.

Allures

Harmonieuses, souples, couvrant bien le terrain, légèrement élastiques ; vus de devant et de derrière, les membres se meuvent parallèlement au plan médian du corps. Jamais d’allures raccourcies ni d’amble.

Peau

Bien tendue. Chez les dogues unicolores, la peau est bien pigmentée, chez les dogues arlequins, la répartition du pigment correspond essentiellement à celle des taches du pelage.

Robe

Poil: Très court et dense, lisse, luisant. Pas de poil terne. Pas de poil double.
Couleur: Le Dogue Allemand est élevé en trois variétés de couleur indépendantes : fauve et bringé, noir et arlequin, bleu.

Fauve: Robe allant du jaune or clair au jaune or intense; le masque noir est recherché. Pas de fauve gris, bleu ou suie. Pas de marques blanches.
Bringé: Fond de la robe allant du jaune or clair au jaune or intense avec des rayures noires aussi régulières que possible et nettement dessinées qui suivent la direction des côtes ; ces rayures ne sont pas délavées. Le masque noir est recherché. Pas de marques blanches.
Arlequin (blanc bigarré de noir): Fond de la robe d’un blanc pur, autant que possible sans la moindre moucheture, avec des taches d'un noir de laque au contour déchiqueté, de dimensions variées, bien réparties sur toute la surface du corps. Les taches partiellement grises, bleues ou brunâtres de même que des mouchetures d’un gris bleu sont indésirables. Il se trouve des dogues gris bigarrés de noir (qui portent des taches noires sur un fond gris prépondérant). Ils ne sont pas recherchés mais ne sont pas non plus exclus.
Noir: Noir de laque. Des marques blanches sont admises à la poitrine et aux pieds.Font partie de cette variété de couleur les dogues à manteau chez lesquels le noir couvre le tronc à la façon d’un manteau tandis que le museau, le cou, la poitrine, le ventre, les membres et l'extrémité de la queue peuvent être blancs, ainsi que les dogues dont le fond de la robe est blanc avec de grandes plaques noires (appelés en allemand « Plattenhunde », dogues à panachure envahissante). La couleur jaune, brune ou noir bleu est un défaut.
Bleu: Bleu acier pur. Des marques blanches sont admises à la poitrine et aux pieds. La couleur jaune ou bleu noir est un défaut.

TailleHAUTEUR AU GARROT :

Mâles: minimum 80 cm, la taille de 90 cm ne devrait pas être dépassée.
Femelles: minimum 72 cm, la taille de 84 cm ne devrait pas être dépassée.

Défauts

Tout écart par rapport à ce qui précède doit être considéré comme un défaut, et sera pénalisé en fonction de sa gravité et des conséquences sur la santé et le bien-être du chien.

Tête: Stop trop peu prononcé.
Museau: Lèvre enroulée (la lèvre inférieure se place entre les incisives supérieures et inférieures).
Mâchoires / Dents: Position irrégulière d’incisives isolées n’affectant pas l’occlusion normale des mâchoires. Dents trop petites. Articulé partiellement en pince.
Yeux: Saillants ou enfoncés dans les orbites.
Epaules: Mal attachées, trop chargées ; omoplates trop droites.
Coudes: Laxité des coudes.
Avant-bras: Incurvés. Présence d’un renflement au-dessus du carpe.
Carpe: Renflé. Très fléchi. Bouleté.
Arrière-main: Angulation trop ouverte ou trop fermée. Jarrets de vache, jarrets clos, jarrets en tonneau.
Pieds:Plats, doigt écartés, longs. Présence d’ergots.

Défauts graves

Caractère: Peu assuré, timide, nerveux.
Tête: Forme en pomme, musculature des joues trop développée.
Yeux: Paupières lâches. Conjonctives trop rouges.
Dos: Ensellé. Dos de carpe.
Croupe: Trop avalée.
Queue: Blessée, épaissie à l'extrémité, queue coupée.
Allure: Chien qui va l’amble de façon permanente.

Défauts entrainant l'exclusion

Chien agressif ou peureux.
Tout chien présentant de façon évidente des anomalies d’ordre physique ou comportemental sera disqualifié.
Caractère: Mordant par peur. Seuil de réaction bas.
Truffe: De couleur foie. Nez fendu.
Yeux: Ectropion, entropion ; macroblépharie. Yeux vairons chez tous les dogues unicolores. Yeux bleu délavé.
Mâchoire/dents: Prognathisme inférieur, prognathisme supérieur, incisives croisées, articulé en pince, dents manquantes sauf deux PM1 à la mâchoire inférieure.
Queue: Queue cassée (vertèbres déformées).

COULEUR:

Dogues fauves et bringés: Robe bleu argenté ou isabelle, liste en tête, collier blanc, pieds blancs ou bas blancs (balzanes), extrémité de la queue blanche.
Dogues arlequins: Sujets blancs sans trace de noir (albinos), sujets sourds. Robes dites « procelaine » (dans lesquelles prédominent des taches bleues, fauves, ou également bringées).
Dogues bleus: Liste en tête, collier blanc, balzanes, ou extrémité de la queue blanche.
Taille: En dessous du minimum.

N.B. : Les mâles doivent avoir deux testicules d’aspect normal complètement descendus dans le scrotum.

Seuls les chiens sains et capables d’accomplir les fonctions pour lesquelles ils ont été sélectionnés, et dont la morphologie est typique de la race, peuvent être utilisés pour la reproduction.

Anatomie extérieure

De rasstandaard

Vertaling: G. De Visscher
Oorsprong: Duitsland
Verschijningsdatum van de geldige originele standaard: 08.10.2012
Gebruik: Gezelschaps-, waak- en verdedigingshond
F.C.I.-indeling: Groep 2: Pinschers & Schnauzers - Molossers – Berghonden & Zwitserse Sennenhonden en andere rassen.
Sectie 2.1. : Molossers, dogachtigen
Zonder werkproef.

Kort historisch overzicht

De oude bullebijters en de "Hatz en Saurüden", die een kruising waren van de sterke mastiff van het Engelse type en een snelle wendbare windhond, worden als voorlopers van de huidige Duitse dog beschouwd. Onder de benaming dog verstond men aanvankelijk een grote sterke hond die niet tot een bepaald ras behoorde. Later verwezen namen als "Ulmer dog", "Engelse dog", "Deense dog", "Hatzrüde" (grote reu voor de lange jacht met windhonden), "Saupacker" (meutehond) en "grote dog" naar de verschillende types volgens de kleur en grootte.

In 1878 nam een commissie van 7 personen bestaande uit bevlogen fokkers en keurders, onder het voorzitterschap van Dr. Bodinus, het besluit deze variëteiten te groeperen onder de naam "Duitse dog". Zo werd de grondslag gelegd voor een nieuw hondenras van Duitse oorsprong.
In 1880 werd, ter gelegenheid van een tentoonstelling in Berlijn, de eerste standaard van de Duitse dog opgesteld.
Vanaf 1888 werd de standaard toevertrouwd aan de "Deutscher Doggen Club 1888 e.v." (Duitse Doggen Club geregistreerd in 1888). Deze standaard werd, in de loop der jaren, meermaals gewijzigd. De huidige standaard stemt overeen met het F.C.I.-model.

Algemene verschijning

De Duitse dog verenigt in zijn gehele edele verschijning trots, kracht en elegantie met een krachtige en solide lichaamsbouw. Door zijn substantie verbonden aan zijn adel, zijn harmonieus voorkomen, zijn goed geproportioneerde gestalte en zijn bijzonder expressief hoofd geeft hij zijn toeschouwer de indruk van een edel standbeeld. Hij is niet lomp, maar tegelijkertijd ook niet overdreven elegant. Het seksueel dimorfisme is duidelijk gemarkeerd. De Duitse dog is de Apollo onder de hondenrassen.

Belangrijke verhoudingen

Het lichaam vormt bijna een vierkant. Dit geldt in het bijzonder voor de reuen. De teven mogen iets langer zijn.

Gedrag / Karakter

Vriendelijk, liefdevol en aanhankelijk tegenover zijn baasjes. Hij kan terughoudend zijn tegenover vreemden. Hij behoort een zelfzekere, onverschrokken, volgzame en leergierige gezelschaps- en familiehond te zijn, die geen agressiviteit vertoont en een hoge prikkeldrempel heeft.

Hoofd

In harmonie met zijn gehele verschijning, lang gestrekt, smal, markant maar niet wigvormig, expressief, mooi gebeiteld (vooral het gedeelte onder de ogen). De afstand van de neuspunt tot de stop moet zoveel mogelijk overeenstemmen met de afstand tussen de stop en de achterhoofdskam, dat weinig ontwikkeld is. De bovenlijnen van schedel en neusrug moeten parallel lopen. In vooraanzicht moet het hoofd smal lijken met een zo breed mogelijke neusrug.

SCHEDELPARTIJ

Schedel: De wenkbrauwbogen moeten goed ontwikkeld zijn, zonder vooruit te steken.
Stop: Duidelijk gemarkeerd.

AANGEZICHT:

Neus: Goed ontwikkeld, meer breed dan rond en met goed openstaande neusgaten. De neus moet zwart zijn, behalve bij de zwart-wit gevlekte doggen waarbij een zwarte neus gewenst is, maar een onvolledig gepigmenteerde of vleeskleurige neus toegestaan wordt. Bij de blauwe doggen is een antracietkleurige (verwaterd zwart) neus toegestaan.
Voorsnuit: Moet diep en zo rechthoekig mogelijk zijn. Hij mag noch spits, noch smal zijn of te ver overhangende lippen (fladderlippen) hebben. Duidelijk zichtbare liphoeken. Een donkere pigmentatie van de lippen. Bij de zwart-wit gevlekte doggen zijn onvolledig gepigmenteerde of vleeskleurige lippen toegestaan. De neusrug mag noch hol, noch bol zijn en niet aflopen naar de neus toe.
Kaak / Tanden: Goed ontwikkelde, brede kaken. Krachtig, gezond en volledig schaargebit (42 tanden volgens het gebitsschema). Het ontbreken van de P1's (premolaren 1) in de onderkaak is toegestaan. Iedere afwijking van een volledig schaargebit is volstrekt ongewenst.
Wangen: De jukspieren mogen slechts licht gemarkeerd zijn en in geen enkel geval vooruitsteken.
Ogen: Middelgroot, met levendige, intelligente en vriendelijke uitdrukking, zo donker mogelijk, amandelvormig, de oogleden nauw aansluitend tegen de oogbol. De ogen zijn noch wijd, noch spleetvormig. Lichte, priemende of ambergele ogen zijn ongewenst. Bij blauwe doggen worden iets lichtere ogen toegestaan. Bij zwart-wit gevlekte doggen zijn lichte of verschillend gekleurde ogen toegestaan.
Oren: Van nature hangend, hoog aangezet, middelgroot, de voorste oorrand moet aansluiten tegen de wang. Noch te hoog of te laag aangezet, noch te vlak liggend of te ver afstaand van de wang.

Hals

Lang, droog en goed gespierd, noch kort noch dik. Vanaf zijn goed gevormde aanzet versmalt hij licht naar het hoofd toe, met een goed gebogen halslijn. Rechtop gedragen, lichtjes naar voren neigend. Geen hertenhals. Te veel losse keelhuid is ongewenst.

Lichaam

Schoft: Dit is het hoogste punt van het krachtige lichaam dat gevormd wordt door de schoudertoppen, die boven de doornuitsteeksels van de wervels uitkomen.
Rug: Korte en goed gestrekte rug, in bijna loodrechte lijn, licht naar achter aflopend. In geen enkel geval een te lange rug of naar achter oplopende ruglijn.
Lendenen: Licht gewelfd, breed en sterk gespierd.
Croupe: Breed, sterk gespierd, van het kruisbeen tot de staartaanzet licht aflopend en onmerkbaar overgaand in de staartaanzet. De croupe is noch vlak liggend, noch afvallend.
Borst: Reikend tot aan de ellebogen. Goed gewelfde en ver teruggaande ribben. Mooi brede borstkas met een uitgesproken voorborst zonder dat het borstbeen te ver uitsteekt. De ribben zijn noch vlak, noch tonvormig.
Buiklijn: Buik naar achter toe goed opgetrokken, een mooi opgetrokken lijn vormend in het verlengde van de onderkant van de borstkas. Een te weinig opgetrokken buiklijn en onvoldoende teruggetrokken melkklieren zijn ongewenst.

Staart

Reikt tot aan het spronggewricht. Noch te lang, noch te kort. Hoge en brede aanzet. De staart is noch te hoog, noch te laag aangezet en hij is niet te dik. Hij versmalt geleidelijk naar het uiteinde. In ruststand hangt hij op natuurlijke wijze naar beneden. In actie of bij opwinding kromt hij zich licht tot sabelvormig, zonder een haak te vormen of te krullen. Hij komt niet te veel boven de ruglijn uit en draait niet zijdelings af. Een borstelstaart is ongewenst.

LedematenVOORHAND:

Algemeen aanzicht: Goed gehoekt; sterk beender- en spierstelsel.
Schouder: Sterk gespierd. Lang en schuin liggend schouderblad dat met de opperarm een hoek van 100 tot 110 graden vormt.
Opperarm: Krachtig en gespierd, goed aansluitend op de borstkas; moet iets langer zijn dan het schouderblad.
Elleboog: Noch naar binnen noch naar buiten draaiend.
Onderarm: Krachtig, gespierd, zowel in voor- als in zijaanzicht perfect loodrecht.
Pols: Stevig, krachtig, zich slechts in geringe mate van de onderarm onderscheidend.
Middenvoorvoet: Krachtig, van voren gezien loodrecht, van opzij gezien slechts lichtjes naar voren neigend.
Voorvoeten: Rond, hoog opgetrokken en gesloten tenen (kattenvoeten). Korte, sterke, zo donker mogelijke nagels.

ACHTERHAND:

Algemeen aanzicht: Het gehele beendergestel is bedekt met sterke spieren die de croupe, de heupen en de dijbenen breed en rond doen lijken. Van achter gezien staat de robuuste en goed gehoekte achterhand in één lijn met de voorhand.
Dijbeen: Lang, breed en sterk gespierd.
Knie: Sterk, bijna loodrecht onder het heupgewricht geplaatst.
Onderbeen: Lang, ongeveer dezelfde lengte als het dijbeen, goed gespierd.
Spronggewricht: Sterk, krachtig, noch naar binnen noch naar buiten gericht.
Middenachtervoet: Kort, krachtig, bijna loodrecht op de grond staand.
Achtervoeten: Rond, hoog opgetrokken en gesloten tenen (kattenvoeten). Korte, sterke en zo donker mogelijke nagels.

Gangwerk

Harmonieus, soepel, goed uitgrijpend, licht verend; in voor- en achteraanzicht bewegen de voor- en achterhand zich parallel ter hoogte van de mediaanlijn van het lichaam. Noch een te weinig uitgrijpend gangwerk, noch telgang.

Huid

Nauw aansluitend. Bij éénkleurige doggen goed gepigmenteerd. Bij de zwart-wit gevlekte doggen komt de pigmentverdeling hoofdzakelijk overeen met de vlekkenverdeling.

Vacht

Beharing: Zeer kort en dicht, steil en plat liggend, glanzend. Geen dof of stokhaar.
Kleur: De Duitse dog wordt gefokt in drie onafhankelijke kleurslagen: geel en gestroomd, zwart en gevlekt, en blauw.
Geel: De vacht gaat van licht tot donker goudgeel; een zwart masker is gewenst. Geen geelgrijs, blauw of bruinzwart. Geen witte aftekeningen.
Gestroomd: De grondkleur gaat van licht tot donker goudgeel met zwarte, duidelijk getekende en zo gelijkmatig mogelijk verdeelde strepen, die evenwijdig met de ribben lopen; deze strepen zijn niet verbleekt. Een zwart masker is gewenst. Geen witte aftekeningen.
Zwart-wit gevlekt: Zuiver witte grondkleur, liefst zonder doorslag van zwarte haren, waarbij lakzwarte vlekken met ongelijkmatige omtreklijn en van verschillende grootte, goed verdeeld zijn over de gehele lichaamsoppervlakte. Grijze, blauwe of bruinachtige vlekgedeelten evenals blauwgrijze spikkels zijn ongewenst. Er bestaan ook grijstijgers (zwarte vlekken op een overwegend grijze grondkleur), deze kleur is noch gewenst, noch uitgesloten.
Zwart: Lakzwart, witte aftekeningen zijn toegestaan op de borst en de voeten. Tot deze kleurslag behoren ook de manteldoggen, waarbij de toonaangevende zwarte kleur het lichaam als een mantel bedekt en waarbij de voorsnuit, hals, borst, buik, ledematen en staartpunt wit kunnen zijn. Ook doggen waarbij de grondkleur van de vacht wit is met grote zwarte platen (Plattenhunde) behoren tot deze kleurslag. De kleuren geel, bruin en blauwzwart zijn een fout.
Blauw: De vacht is zuiver staalblauw. Witte aftekeningen op de borst en aan de voeten zijn toegestaan. De kleuren geel of zwartblauw zijn een fout.

GrootteSCHOFTHOOGTE:

Reuen: minimum 80 cm, een schofthoogte van 90cm zou niet mogen overschreden worden.
Teven: minimum 72 cm, een schofthoogte van 84 cm zou niet mogen overschreden worden.

Fouten

Elke afwijking van de voorgaande punten moet als een fout worden beschouwd, die bestraft zal worden afhankelijk van de ernst van de afwijking en de gevolgen voor de gezondheid en het welzijn van de hond.

Hoofd: Te weinig gemarkeerde stop.
Voorsnuit: Opgerolde lippen (de onderlip plaatst zich tussen de bovenste en onderste snijtanden).
Kaak / Tanden: Onregelmatige stand van de snijtanden, zonder een normale sluiting van het gebit te verhinderen. Te kleine tanden. Gedeeltelijk tanggebit.
Ogen: Uitpuilende of te diep in de oogholten geplaatste ogen.
Schouder: Losse of beladen schouders, te steil liggend schouderblad.
Elleboog: Losse ellebogen.
Onderarm: Gebogen, verdikking boven de pols.
Pols: Verdikt, te zwak of overkoot.
Achterhand: Te veel of te weinig hoeking. Nauwe, koehakkige of o-benige stand van de spronggewrichten.
Voeten: Vlak, gespreide tenen, te lang. Aanwezigheid van Hubertusklauwen.

Zware fouten

Gedrag / Karakter: Onzelfzeker, schuchter, nerveus.
Hoofd: Appelhoofd. Te sterk ontwikkelde wangspieren.
Ogen: Niet aangesloten oogleden. Te roodgekleurd oogbindvlies.
Rug: Zadelrug. Karperrug.
Croupe: Te sterk afvallend.
Staart: Een kapotgeslagen staart, aan het staartuiteinde verdikte of gecoupeerde staart.
Gangwerk: Hond die voortdurend in telgang gaat.

Diskwalificerende fouten

Agressieve of angstige hond.
Elke hond die een fysische - of gedragsafwijking vertoont, zal gediskwalificeerd worden.

Karakter: Angstbijten, lage prikkeldrempel.
Neus: Pigmentloos. Gespleten neus.
Ogen: Entropion, ectropion; macroblepharon. Verschillend gekleurde ogen bij alle éénkleurige doggen. Waterblauwe ogen.
Kaak / tanden: Prognatisme van onder- of bovenkaak (onder- of bovenvoorbijter), gekruiste snijtanden, tanggebit, ontbrekende tanden, behalve de P1’s in de onderkaak.
Staart: Gebroken staart (misvormde wervels).

KLEUR:

Gele en gestroomde doggen: Zilvergrijze of isabelkleuringe vacht, witte plek op het voorhoofd, witte halsring, witte voeten of witte "sokjes", witte staartpunt.
Zwart-wit gevlekte doggen: Witte doggen zonder enig spoor van zwart (albino’s), dove doggen. De zogenaamde porseleintijgers (deze hebben overwegend blauwe, grijze, gele of gestroomde vlekken).
Blauwe doggen: Witte vlek op voorhoofd, witte halsring, witte sokjes of witte staartpunt.
Grootte: Onder de minimumhoogte.

N.B.: Reuen moeten twee volledig ingedaalde en normaal ontwikkelde testikels hebben.

Enkel gezonde honden die in staat zijn de functies te volbrengen waarvoor ze geselecteerd zijn en waarvan de morfologie typisch is voor het ras, mogen gebruikt worden voor de fokkerij.

FCI rasstandaard_ FCI Standard de race

Le standard de race

De rasstandaard

Sponsor